ตอนที่ 6
โรมพาลักษมนกับเทียนกลับไปอย่างหงุดหงิด ส่วนมนทิรากับเจนก็พากันขึ้นรถกลับบ้าน ระหว่างทางสองคนคุยกัน เจนพูดกับมนทิราว่า ไม่ยักรู้ว่าแฟนเก่าของมนทิรากับกมลทัตเศรษฐีใหญ่ไม่ถูกกัน มนทิราเลยบอกว่าโรมถูกใส่ร้ายว่าโกงบริษัทกมลทัตเมื่อสิบกว่าปีก่อน
"แล้วยายเด็กเทียนนั่นไปรู้จักกับกมลทัตได้ยังไง?" เจนข้องใจ "ฉันว่าเธอน่าจะต้องรู้อะไรให้มันเยอะกว่านี้นะมน ไม่งั้นเธอตามมันไม่ทันแน่ เห็นมั้ยมันเสน่ห์แรงแค่ไหน ผู้ชายทุกคนสนใจแต่มัน ทั้งแก่ทั้งหนุ่ม รวมทั้งโรมของเธอด้วย"
มนทิราหน้าเข้มขึ้นมาทันที "ไม่...ฉันพลาดมาครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งนี้ฉันจะไม่ถอดใจง่ายหรอกเจน"
ส่วนพวกโรมพอกลับถึงบ้านเล่าให้น้องสาวฟังเรื่องที่เกิดขึ้นที่สปอร์ตคลับ ปารวดีทำตาโต ร้องออกมาว่า "เรื่องมันชักจะยุ่งกันใหญ่แล้วนะพี่โรม พ่อกับลูกเขาเจอกันแล้ว พี่จะทำยังไงต่อไป หรือว่าบอกให้เทียนรู้ไปเลยดีกว่า"
"ไม่" โรมพูดอย่างเฉียบขาด "มันยังไม่ถึงเวลา ต้องให้เทียนได้เรียนรู้ความเลวของกมลทัตให้ถึงที่สุดก่อน พอเถอะขอร้องละ ฉันขอรับผิดชอบเรื่องพวกนี้เอง ฉันจัดการได้เชื่อฉันสิ" โรมเดินไปเที่ยวหาเทียนจนเจอ ไปถามเรื่องเธอกับกมลทัตว่าไปไงมาไง เทียนบอกว่า
"ที่เทียนไปรอนายหัวที่สระว่ายน้ำก็เพราะว่าพี่..."
โรมไม่ทันฟังให้จบพูดแทรกขึ้นว่า "ก็เพราะว่าเธอคิดว่าเธอเก่งแล้ว ทำถูกแล้วถึงกล้าขัดคำสั่งของฉัน"
"ไม่ใช่ค่ะ เทียนเคารพและก็เชื่อฟังนายหัวเสมอ ไม่มีใครสำคัญกับเทียนเท่ากับนายหัวอีกแล้ว แล้วนายกมลทัตน่ะเทียนเกลียดเขา เทียนถือว่าเขาเป็นศัตรูของเทียน ถึงจะมาทำดีกับเทียนแค่ไหนเทียนก็ไม่มีวันหลงกลหรอกค่ะ ที่เป็นยังงี้ก็เพราะเขามาทำร้ายผู้มีพระคุณของเทียน ทำร้ายนายหัวของเทียน"
สีหน้าของโรมดีขึ้นมาทันทีที่ได้รับการบอกเล่านั้นจากเทียน เขาดึงเทียนเข้ามากอดแนบอก เทียนซบหน้าลงกับบ่าโรม ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกระแอม สองคนผละออกจากกัน ป้าทิพย์เดินเข้ามาส่งโทรศัพท์ให้โรมบอกว่ามนทิราโทร.มา โรมรับโทรศัพท์แล้วเดินไปจากตรงนั้น ป้าทิพย์พูดกับเทียนทันที
"ขาเจ็บ แต่ย่องมาหาคุณโรมมืดๆค่ำๆได้ ที่คุณปารวดีอบรมเรื่องความเป็นกุลสตรีคงจะเข้าหูขวาทะลุหูซ้ายไปหมดแล้วมั้ง"
ooooooo
เช้าวันใหม่ กมลทัตกำลังพัตกอล์ฟที่สนามหญ้า เห็นพิศเพลินเดินออกมาพร้อมกับเด็กรับใช้ที่แบกถาดของใส่บาตรตามมาด้วย เขาจึงร้องถามพิศเพลินว่ากุลชาติเป็นยังไงบ้าง พิศเพลินหยุดเดิน ตอบว่า
"ยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ คงต้องให้เวลาสักพักล่ะค่ะ"
"อะไรวะ ข้าวปลามันก็กินหมดทุกมื้อฉันถามเด็กดูแล้ว ยาเธอก็เอาไปให้มันกินตามเวลาไม่ใช่เหรอ ยังงี้ไม่ได้แล้ว ต้องเอามันไปรักษา ฉันจัดการเอง" กมลทัตกระแทกไม้กอล์ฟเดินจากไป พิศเพลินมองตาม เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
กุลชาติอาการไม่ดีขึ้นเลย เธอไม่รู้หรอกว่าความจริงแล้วตอนไม่มีคนอยู่ในห้อง กุลชาตินั่งกดมือถือแทงบอลแบบเป็นบ้าเป็นหลัง แถมพอเอายาไปให้กินก็อมไว้ในปากและแอบคายทิ้งตอนเธอมองไม่เห็นเพราะเขารู้ตัวว่าไม่ได้เป็นอะไรนั่นเอง
วันนี้นภาได้รับคำสั่งจากกมลทัตให้พากุลชาติไปโรง พยาบาล เป็นขณะเดียวกับที่เทียนก็ต้องไปตรวจขาเหมือนกัน เทียนไปถึงก่อนและนั่งรอเรียกอยู่ตรงม้านั่ง นภาพากุลชาติมาทิ้งไว้ตรงหลังม้านั่งของเทียนแล้วตัวเองเดินไปธุระอีกทาง กุลชาติควักมือถือออกมาทันที
พอดียังไม่ทันกดเบอร์ก็ได้รับการโทร.เข้าก่อน กุลชาติกรอกเสียงลงไป "ใครน่ะ อ๋อ ครับเฮีย อะไรนะ โอเคๆอัดเข้าไปอีกสามหมื่นจะได้ครบห้าหมื่นไปเลย จ่ายสิจ่าย ตอนนี้ผมกับ เลขาป๋าซี้กันปึ้ก ป๋าน่ะทำเป็นรู้ดีไปทุกเรื่อง แต่โทษทีไม่ทันผมหรอก เนี่ยตอนนี้แกล้งป่วยอยู่โรงพยาบาล แม่งี้โอ๋ผมสุดๆ อภิชาตบุตรอยู่แล้ว อย่าลืมนะ ผมอยู่ฮอลแลนด์"
กุลชาติยิ้ม กดปิดโทรศัพท์เงยหน้าขึ้นเจอเทียนกำลังมองตาเป๋ง กุลชาติปิ๊งทันที "แฮ่ะๆ นึกว่าไม่มีคนได้ยิน ผมอายนะเนี่ย มองผมอย่างนี้หัวใจโป่งพองเลยแหละ"
"ไม่ตลก สิ่งที่เธอทำมันไม่ดี อกตัญญู โกหกพ่อแม่ เล่นการพนันผิดทั้งกฎหมายทั้งศีลธรรม" เทียนว่าให้
แต่กุลชาติหน้าหนาพอ เขาฉีกยิ้มปากเกือบถึงหู "โห...โดนเต็มๆ ซึ้งเลย ขอเบอร์โทร.หน่อยซิ ผมชอบโดนสั่งสอนออนไลน์"
เทียนไม่สนหันหน้าไปทางอื่น กุลชาติล้วงกระเป๋า
ตัวเองเจอแต่โพยบอล เอาออกมาฉีกเขียนเบอร์โทร.ของตัวเองเอาไปซุกใส่ในถุงยาของเทียนที่วางไว้ข้างตัว แถมกลัวจะไม่รู้ เขาบอกกับเธอว่า
"อย่าลืมโทร.หาเรานะ เราชื่อชาติ ถ้าอยากได้แฟนหล่อ นิสัยดีมีเงิน จุ๊บ จุ๊บ" รีบถอยไปนั่งเก้าอี้ตัวเอง เมื่อเห็นนภาเดินเข้ามาบอกว่าถึงคิวเข้าไปพบหมอแล้ว เข้าไปในห้องหมอพักเดียวก็มีเสียงเอะอะเพราะหมอตรวจแล้วบอกว่ากุลชาติไม่ได้เป็นอะไร กุลชาติบอกว่าเป็น หมอเลยบอกว่าถ้าเป็นก็จะเอาไปช็อตไฟฟ้า เท่านั้นเองกุลชาติก็เผ่นหนีหมอวิ่งไปทั่วโรงพยาบาลโดยมีการ์ดของโรงพยาบาลไล่ตามจับตัว กุลชาติจนตรอกเลยหนีขึ้นไปบนแท็งก์น้ำที่อยู่สูงมาก แล้วตัวเองก็ไปเป็นลมเพราะกลัวความสูง กว่าจะหามกันลงมาได้ก็เหนื่อยทั้งคนไล่จับและคนไข้ หมอบอกนภาว่า
"ไม่มีอะไรน่าห่วง แต่คนไข้กลัวความสูงพวกแอคโรโฟเบีย จะมาบำบัดก็ดีนะครับ แต่ตอนนี้ผมให้ยาคลายเครียดกับวิตามินไปกินก็พอ" หมอส่งถุงยาให้นภา ซึ่งรีบรับยากับบัตรคนไข้ ใส่กระเป๋า ด้วยความรีบจึงทำบัตรหล่น เทียนรีบเก็บจะเอาไปคืนให้แต่นภาหายไปแล้ว พอดีหมอเผ่ากับปารวดีจะมารับเทียนกลับบ้าน หมอเผ่าได้พบกับหมอที่รักษากุลชาติเมื่อกี้ก็ตรงเข้าจับมือกันอย่างดีอกดีใจ หมอเผ่าถามเพื่อนหมอด้วยกันว่า
"เห็นเขาว่ากันว่ามีคนไข้ก่อเรื่องวุ่นวายอะไรเหรอ?"
"ลูกคนรวย คงขี้เกียจเรียน อยู่ดีๆไม่เป็นอะไรสักหน่อยแกล้งทำเป็นบ้า" เพื่อนหมอเผ่าตอบ ขณะนั้นเทียนเดินเข้ามาหาหมอแล้วยื่นบัตรคนไข้ของกุลชาติให้บอกว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้ทำหล่นไว้ หมอเผ่าชะโงกดูเห็นชื่อกุลชาติ ทักษสุต ตาโต ด้วยความตกใจ ปารวดีสงสัยเลยชะโงกดูบ้าง แล้วรีบโทร.บอกโรมทันที
ขณะนั้นโรมที่ถูกมนทิราตื๊อจนต้องพาไปกินข้าวกำลังจะตักข้าวเข้าปาก พอได้รับโทรศัพท์จากปารวดี เขาวางช้อนแล้วลุกขึ้นทันที บอกกับมนทิราว่า "แล้วเจอกันใหม่นะมน ผมมีธุระด่วน" โรมรีบออกไป มนทิราทิ่มช้อนใส่ชามแกงด้วยความโมโห
โรมกลับถึงบ้าน หมอเผ่ากับปารวดีเล่าเรื่องให้ฟัง หมอเผ่าพูดอย่างสงสัยว่า "กุลชาติกลับมาจากนอกเมื่อไหร่ไม่มีข่าวเลย แหม...ตอนไปแถลงข่าวเสียใหญ่โต"
"กุลชาติ ทักษสุต คนนี้เป็นลูกศิษย์ผมเอง โง่ก็โง่แถมยังเกเรอีกต่างหาก ชอบหนีเรียนด้วย คงสืบสันดานเลวมาจากพ่อมั้ง" ลักษมนนึกขึ้นมาได้เลยเล่าให้พวกพี่ๆฟัง เทียนซึ่งนั่งฟังอยู่ด้วยยิ้มอย่างมีแผนค่อยย่องออกมาจากห้อง ค้นถุงยาหยิบกระดาษโพยบอลที่กุลชาติเขียนเบอร์โทรศัพท์ให้ไว้ออกมาดูแล้วแอบซ่อนไว้ หลังจากนั้นอีกสองวันต่อมาเมื่อโรมไม่อยู่บ้าน เทียนที่ไปเที่ยวสวนสนุกกับลักษมนก็โทรศัพท์เรียกกุลชาติไปที่นั่น เทียนหลอกให้กุลชาติขึ้นเครื่องเล่นที่อยู่สูงๆโดยหลอกว่าถ้าขึ้นไปเล่นได้เพียงรอบเดียวเธอจะให้กุลชาติทุกอย่างที่เขาต้องการ กุลชาติหลงกล แม้จะรู้ว่าตัวเองกลัวความสูงก็กัดฟันยอมขึ้น แต่เทียนแอบไปบอกกับคนคุมเครื่องว่าให้กุลชาติเล่นสามรอบ แล้วตัวเธอเองก็หนีไป ปรากฏว่ายังไม่ทันถึงสามรอบกุลชาติกลัวความสูงและแรงเหวี่ยงของเครื่องจนสลบคาเครื่องเล่น เป็นข่าวออกทีวีทั้งประวัติของกุลชาติถูกพวกนักข่าวตามเจาะมาว่า ก่อนหน้านี้ เขาได้ถูกส่งไปเรียนต่อ ต่างประเทศ แต่ตอนนี้กลับมาแล้ว โดยไม่รู้สาเหตุของการกลับ ว่าเพราะเหตุใดไม่ทราบแน่ชัด ภาสกรที่ดูโทรทัศน์รีบโทร.มาบอกกมลทัต กมลทัตรับสายฟังข่าวแล้วตาเหลือกร้องถามภาสกรว่า
"หา...อะไรนะ...แล้วเดี๋ยวนี้ไอ้กุลชาติมันอยู่ที่ไหน"
"อยู่ที่โรงพยาบาลครับ" ภาสกรบอกชื่อโรงพยาบาลมาให้ กมลทัตกับพิศเพลินรีบออกจากบ้านไปทันที
ooooooo
ช่วงที่โรมไปทำธุระที่สวนปาล์ม ป้าทิพย์ส่งข่าวให้มนทิรารู้เธอเลยตามเขาไปที่นั่น กะว่าตอนนี้โอกาสคงปลอดโปร่งเพราะทุกคนไปอยู่กรุงเทพฯกันหมด แต่จะใช้ลูกไม้อีท่าไหนก็จับโรมไม่อยู่ซะที เพราะโรมเอาแต่นึกเป็นห่วงเทียนขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ และก็เกิดเรื่องกับเทียนจริงๆตามลางสังหรณ์ เพราะแซมที่หนีออกไปจากโรงพยาบาลตามไปแก้แค้นเทียน
เนื่องจากวันนี้เทียนตามลักษมนไปที่โรงเรียนสอนภาษาและทิ้งเทียนให้นั่งคอยอยู่ เทียนโดนแซมเข้าไปจี้เอาตัวไปได้ และพาเทียนไปที่เปลี่ยวแห่งหนึ่งตั้งใจว่าจะจับเทียนถ่วงน้ำ แต่บังเอิญกมลทัตไปนั่งซุ่มอยู่ที่นั่นโดยให้คนขับรถไปพาเด็กสาวมาให้ เลยช่วยเทียนไว้ได้โดยไม่ได้ตั้งใจ
ลักษมนกลับบ้านมาบอกกับพวกหมอเผ่ากับปารวดีว่าเทียนหายไป มีนักเรียนคนหนึ่งเห็นว่าไปกับฝรั่งแต่งตัวโทรมๆคนหนึ่ง โรมเข้าบ้านมาพอดีพอรู้เรื่องก็ตกใจ ดุลักษมนว่าบอกแล้วว่าอย่าพาเทียนไปไหนเพราะมีแต่เรื่องทุกที ลักษมนเถียงไม่ออกได้ แต่จ๋อยไป พอดีกมลทัตพาเทียนมาส่งถึงบ้านและเล่าเรื่องที่เทียนโดนลักพาตัวไปและเขาช่วยไว้ได้ แถมยังสั่งสอนโรมว่า
"โรม ทีหน้าทีหลังดูแลเทียนให้ดีกว่านี้หน่อยนะ อย่าเอานิสัยเก่าๆมาใช้สิ มักง่าย รับผิดชอบอะไรก็ไม่ได้ทั้งชีวิต กิจการแล้วก็ผู้หญิงด้วย"
โรมโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงลุกขึ้นจะเตะกมลทัต แต่กมลทัตหัวเราะเดินลอยชายออกไปขึ้นรถหน้าตาเฉย
รุ่งขึ้นแต่เช้า มนทิราทำเป็นมาเยี่ยมเทียนแต่พอไม่เห็นมีใครก็จะเดินขึ้นไปหาโรมชั้นบนหน้าตาเฉย ปารวดีเดินออกมาเห็นจึงเรียกเอาไว้ มนทิราเลยตีหน้าไม่ถูก ปารวดีเลยแกล้งพูดขอบใจแทนเทียนที่มนทิราอุตส่าห์มาเยี่ยม มนทิราเดินไปหลังบ้านปรับทุกข์กับป้าทิพย์ ป้าทิพย์แสดงความเห็นใจและเปิดเผยประวัติเทียนให้มนทิรารู้ มนทิราดีใจที่กำความลับของเทียนไว้ได้
ที่บ้านกมลทัต พิศเพลินกลับจากวัดไม่เห็นใครในบ้านจึงเดินขึ้นไปที่ห้องลูกชาย เห็นประตูปิดเงียบจึงค่อยๆไขกุญแจเข้าไปเพราะคิดว่ากุลชาตินอนหลับ แต่ภาพที่เห็นทำให้เธอเกือบช็อกเพราะนภากำลังนัวเนียอยู่กับกุลชาติ เธอรีบย่องกลับลงมานั่งคอยนภาอยู่ที่ห้องรับแขก ให้เด็กไปเรียกนภามาหา พักใหญ่ๆนภาก็เดินเข้ามาถามว่ามีธุระอะไรกับเธอเห็นเด็กไปบอก พิศเพลินเรียกให้นั่งแต่ไม่รู้จะเอ่ยยังไงดี นภาเลยถามว่ามองหน้าเธอทำไม พิศเพลินจึงเริ่มได้
"ฉันคิดว่าจะเริ่มยังไงดี ในสายตาคุณดิฉันอาจเป็นแค่ แม่บ้านโง่ๆคนหนึ่ง แต่ดิฉันก็ไม่ได้โง่จนไม่รู้ว่าคุณก็เป็นผู้หญิงของสามีดิฉันและเป็นมานานแล้ว แต่ว่า...ทำไมคุณถึงไปยุ่งกับลูกชายดิฉันด้วย คุณต้องการอะไรกันแน่?"
"แหม...ถามตรงๆยังงี้ฉันก็ขอตอบตรงๆเหมือนกันว่า ฉันรักกุลชาติ และกุลชาติก็รักฉัน...การที่ฉันมีอะไรกับคุณกมลทัตก็เพราะความจำเป็น ฉันต้องทนทุกข์ทรมานตลอดเวลา เพราะถ้าไม่ยอมเขาฉันก็ต้องตกงานเลยไม่มีทางเลือก และตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ยุ่งกับคุณกมลทัตแล้ว เพราะฉันท้องกับกุลชาติกำลังจะมีลูกด้วยกัน และนี่คือเหตุผลที่ฉันเลิกกับกุลชาติไม่ได้ คุณพิศเพลินต้องช่วยเราสองคนนะคะ" นภาลงทุนคุกเข่าขอร้อง
พิศเพลินไม่มีทางเลือก คิดว่าต้องหาเวลาพูดกับกมลทัตให้รู้และจัดการเรื่องนี้ให้ได้
ooooooo
วันนี้โรมพาเทียนไปซื้อมือถือ เทียนดีใจมาก โรมสอนให้เทียนโทร.หาเขาโดยตั้งชื่อตัวเองว่าบอสและตั้งให้เทียนว่าเบบี๋ เมมไว้ในโทรศัพท์ของตัวเอง กลับถึงบ้านเจอมนทิรา เธอขอดู พอเห็นว่าเป็นมือถือ ที่ราคาแพง มนทิรากล้ำกลืนความอิจฉา แถมยังทำดี กับเทียนโดยบอกว่าเพื่อนของเธอเอาเครื่องสำอางจากเมืองนอกมาฝากหลายอย่าง เอาของเหล่านั้นมาโชว์บอกให้เทียนเลือกเอา และแกล้งให้เทียนอ่านชื่อภาษาอังกฤษเหล่านั้นเพื่อทดสอบว่าเทียนอ่านได้หรือเปล่า
พอดีลักษมนกลับมาจากทำงานเลยแย่งไปอ่านให้ฟังเอง เทียนเลยรอดตัวไปได้ และลักษมนก็เลยพลอยรู้ไปด้วยว่าโรมซื้อมือถือให้เทียน ขอเอาไปกดดูแล้วบอกว่าเล่นได้หลายอย่างเลย เอาไว้เขาจะสอนให้แต่ตอนนี้ลองเอามาถ่ายรูปคู่กันก่อน เทียนดีใจปล่อยให้ลักษมนถ่ายรูปคู่กับเธอ ลักษมนยังเอาภาพคู่ ของเทียนกับเขาไปโหลดลงคอมพิวเตอร์ แล้วบอกเธอว่า
"ต่อไปนี้เทียนจะมีเฟซบุ๊กเป็นของตัวเองแล้วนะ เธออยากคุยกับใครหรือใครจะคุยกับเธอก็ได้ ผ่านอินเตอร์เน็ตในคอมพิวเตอร์...แล้วจะตั้งชื่ออะไรดีล่ะเทียน?" ลักษมนถาม
"แคนเดิลดีมั้ยค่ะ" เทียนถาม เพราะมันเป็นชื่อเธอในภาษาไทยนั่นเอง ลักษมนตกลงตั้งให้ตามนั้น
กุลชาติเล่นเน็ตหาร่องรอยเทียนว่าชื่ออะไร อยู่ที่ไหนเพราะเขาแค้นเธอมาก พอดีไปหาเจอในเฟซบุ๊กเจอรูปเทียนคู่กับลักษมนจึงรู้ว่าเทียนเป็นน้องสาว กุลชาติตบมือดีใจร้องออกมา น้องสาวไอ้อาจารย์นี่ เสร็จป๋าละน้องแคนเดิลจ๋า
วันรุ่งขึ้นแต่งตัวปอนๆไปก่อกวนลักษมนถึงที่ทำงานเพื่อขอเบอร์ของเทียน แต่ถูกลักษมนตะเพิดออกมา กุลชาติเลยอาฆาตว่า "นี่ผมมาขอสมัครเป็นน้องเขยดีๆนะ มาขับไล่ ไสส่งผมยังงี้ได้ยังไง อยากจะโดนเหมือนเดิมใช่มั้ย เอา...ถ้ายังไม่เข็ด"
กุลชาติโทร.ติดต่อนักเลงเจ้าเก่าให้ไปทำร้ายลักษมนบอกว่าครั้งนี้ให้สองเท่าเลย พวกนั้นรีบไปจัดการทันที จับตัว
ลักษมนไปให้กุลชาติ และลักษมนก็ถูกซ้อมอย่างหนัก กุลชาติถ่ายรูปลักษมนส่งไปให้เทียนทางเน็ตและเรียกเทียนให้รีบมาหาเขาก่อนที่พี่ชายจะถูกซ้อมตาย
เทียนกำลังไปหาป้าทิพย์ที่ในครัว บอกข่าวว่าเมื่อกี้โรมโทร.มาบอกให้บอกป้าทิพย์ทำกับข้าวไว้ให้เขาด้วย เทียนถามว่าจะให้เธอช่วยอะไรบ้าง ป้าทิพย์เลยบอกให้เทียนทำกับข้าวแทน ตัวเองเดินไปข้างนอก เทียนกำลังงงว่าป้าทิพย์ทำไมทำแบบนี้ พอดีได้รับรูปที่กุลชาติส่งมาให้ เทียนรีบวิ่งออกจากครัวออกไปเร็วจี๋ ผ่านป้าทิพย์ที่เดินเล่นอยู่ ป้าทิพย์มองอ้าปากค้าง
เทียนไปถึงห้องกุลชาติที่บอกมาว่าเขาขังลักษมนไว้
ที่นั่น กุลชาติฉุดเทียนเข้าไปในห้องแล้วลงมือปล้ำ แต่เทียนต่อสู้สุดชีวิตทำเอากุลชาติบาดเจ็บ เทียนวิ่งออกจากห้อง กุลชาติก็ตามออกมาจับตัว บังเอิญนภามาที่นั่นเห็นเข้าก็หึง ทำอะไรเทียนไม่ได้เพราะเทียนวิ่งหนีไปแล้วจึงได้แต่จิกข่วนกุลชาติ แถมยังบอกว่า
"ไม่ต้องมาหลบฉัน นึกว่าฉลาดนักรึไง ฉันแค่ไปขู่
ไอ้ปอว่าจะเอาตำรวจไปลุยมันก็บอกแล้วว่าเธออยู่ที่ไหน แล้วนังนั่นน่ะเป็นใคร?"
"แฟนฉันเอง ทะเลาะกันนิดหน่อยน่ะเลยหนีออกจากห้อง"
"แฟน แฟนบ้าอะไร แล้วฉันล่ะ" นภาชี้อกตัวเอง แต่
กุลชาติยักไหล่บอกว่า
"เธอก็กลับไปกิ๊กกับพ่อฉันเหมือนเดิมสิ เพราะตอนนี้ฉันมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว คนนี้แหละของจริง อายุก็เท่าๆกันเหมาะสมกันทุกอย่าง"
"ไม่มีทาง ตอนนี้ฉันท้องกับเธอแล้ว และคุณพิศเพลินก็รู้เรื่องหมดแล้วด้วย"
กุลชาติบอกว่านภาโกหก นภาท้าว่าให้โทร.ไปถามแม่ ตัวเองสิ แถมยังลำเลิกว่า กุลชาติจะทิ้งเธอไปง่ายๆไม่ได้เพราะเธอเหนื่อยเพราะเขามามากแล้ว ถ้าไม่มีเธอป่านนี้กุลชาติก็คงไม่เป็นผู้เป็นคน กุลชาติฟังแล้วโมโหผลักนภากระเด็นไปชนโต๊ะข้างประตู นภาร้องโอ๊ยทรุดลงนั่งอย่างเจ็บปวด กุลชาติตกใจมากรีบพานภาไปโรงพยาบาลทันทีแล้วโทร.มาบอกแม่ พิศเพลินจึงรีบจะไปแต่เจอกมลทัตที่หน้าประตู บอกเขาว่าตอนนี้นภาเลขาของเขาอยู่โรงพยาบาล กมลทัตเลยขอไปด้วย ไปเจอหมอจึงถามว่าอาการของนภาเป็นยังไงบ้าง หมอยิ้มแย้มตอบว่า
"ขอแสดงความยินดีค่ะ เด็กปลอดภัยดี" หมอออกไปจากห้อง กมลทัตโผไปที่เตียงกระชากนภาลงมาถามว่า "เด็ก เด็กอะไรวะ บอกแล้วใช่มั้ยให้ป้องกันให้ดี นี่เธอคิดจะทำลายครอบครัวฉันใช่มั้ย หา..."
พิศเพลินเข้ามาดึงกมลทัตออก บอกว่า "ใจเย็นๆ ไม่ใช่ลูกคุณหรอก เด็กในท้องนภาเป็นหลานของเรา ลูกของกุลชาติกับนภา" กมลทัตตาค้าง แต่กลายเป็นกุลชาติโวยแทนหาว่านภาเป็นคนปล้ำเขา กมลทัตเลยเตะลูกชายเพราะไม่รู้จะลงที่ใคร กลับถึงบ้านเขาเรียกภาสกรมาพบสั่งให้ไปลากนภาออกมาจากโรงพยาบาลเอาไปฆ่าทิ้งที่ไหนก็ได้ ภาสกรรีบไปจัดการตามคำสั่ง
โรมพาลักษมนที่ถูกกุลชาติซ้อมไปโรงพยาบาลเดียวกับที่นภานอนป่วยอยู่ เขาจึงเห็นภาสกรกับผู้ชายอีกสองคนกระชากลากถูนภาออกไปจากโรงพยาบาล โรมจึงแอบตามไป และเห็นพฤติกรรมของพวกนั้นที่ทำกับนภาจนหมด เอาของมีค่าออกมาจากตัวนภาแล้วก็เอาร่างที่สลบไสลของเธอนอนคว่ำหน้าไว้เพราะคิดว่าตายแล้วก่อนที่พวกมันจะพากันกลับไป โรมอุ้มนภากลับไปหาหมอเผ่าบอกให้ช่วย หมอเผ่าปลุกปล้ำอยู่พักใหญ่ๆพอช่วยนภาฟื้นแล้วจึงมาบอกโรมว่า
"ตัวแม่ไม่เท่าไหร่ แต่เด็กในท้องเอาไม่อยู่ น่าสงสาร ยังไม่สองเดือนเลย"
ooooooo
วันรุ่งขึ้น โรมพาตำรวจไปที่บ้านของกมลทัต ตำรวจแจ้งข้อหาว่ากุลชาติลูกชายกมลทัตจ้างคนไปทำร้ายลักษมนจนบาดเจ็บสาหัส แถมยังปลุกปล้ำเทียนซึ่งเป็นเด็กในปกครองของโรมด้วย กมลทัตขอผัดผ่อนว่าจะเอาตัวลูกชายไปส่งให้วันพรุ่งนี้ ตำรวจจึงกลับไป พิศเพลินรู้เรื่องตามไปขอโทษโรมถึงบ้าน และไปพบกับเทียน พิศเพลินรู้สึกถูกชะตาเทียนมาก สองคนจึงคุยกันอย่างถูกคอ
สำหรับโรมนั้นเมื่อพิศเพลินอ้อนวอนขอโทษแทนลูกมากๆเข้า โรมก็อ้าปากไม่ออกเพราะพิศเพลินเคยสนิทกับเขามาก่อนตอนที่ยังเป็นแฟนกับกมัยธร แต่ถูกกมลทัตปล้ำเอาเป็นเมีย กมัยธรกับพิศเพลินจึงไม่ได้แต่งงานกัน โรมจึงบอกยกโทษให้ไม่เอาเรื่องกับกุลชาติ ซึ่งเรื่องนี้ทำความแปลกใจให้เทียนมาก โรมไม่รู้จะอธิบายยังไงกับเทียนเพราะเขาปกปิดเรื่องพิศเพลินเป็นแม่ที่แท้จริงของเธออยู่
กมลทัตให้ภาสกรพากุลชาติไปซ่อนที่เซฟเฮ้าส์แห่งหนึ่งเพื่อหนีข้อหา แล้วตัวเองก็เอาเงินเที่ยวอุดทางนั้นทางนี้โดยนึกว่าที่ตำรวจไม่ตามมาทวงตัวกุลชาติเพราะเงินของเขา โดยหารู้ไม่ว่าพิศเพลินไปขอร้องโรมถึงบ้าน
กมลทัตแค้นโรมมาก แถมระแวงว่าโรมจะกลับมาร่ำรวยเหนือเขาจึงให้ภาสกรไปสืบถึงสวนปาล์มของโรม และจ้างคนงานของโรมเองที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อโรมไปทำตามแผนการคือเอาสารพิษไปใส่ในถังน้ำมันของโรม
ooooooo
มนทิราที่ทำยังไงโรมก็ไม่ตกหลุมพรางที่เธอวางไว้สักที เฝ้าแต่คิดแผนนั้นแผนนี้ตลอดเวลา แล้ววันที่เธอคิดแผนออกก็มาถึงเมื่อเพื่อนกันเอาการ์ดเชิญมาให้ บอกว่าจะเปิดโครงการคอนโดมิเนียมริมน้ำ มนทิราจึงมาชวนโรมไปด้วย บอกให้พาเทียนไปเปิดหูเปิดตาด้วยก็ได้ โรมหลงเชื่อเพราะอยากจะเปิดตัวเทียนให้คนรู้จักมากๆอยู่แล้ว ถึงวันงาน มนทิรารับอาสามาแต่งตัวให้ เทียนถึงบ้าน
มนทิราพาเทียนขึ้นไปบนห้องเป็นนานสองนาน จนโรมที่แต่งตัวเสร็จแล้วนั่งคอยอยู่บ่นออกมาว่า
"แหม สาวๆนี่แต่งตัวช้าจริงๆ นี่ขนาดให้มืออาชีพอย่างมนทิราไปช่วยแล้วนะเนี่ย"
"คุณโรมนี่ยังไงก็ไม่รู้ ให้หนูมนไปช่วยเด็กเทียนทำไมก็รู้ๆเห็นๆกันอยู่ว่าคุณโรมน่ะเอ็นดูเด็กเทียนเป็นพิเศษ หัวอกผู้หญิงที่หลงรักผู้ชายคนหนึ่ง แต่ต้องมาดูแลเอาใจใส่กับผู้หญิงอีกคนของผู้ชายคนนั้นความรู้สึกมันจะย่ำแย่แค่ไหน คุณโรมไม่เห็นใจคุณหนูมนบ้างหรือคะ" ป้าทิพย์ค้อนควัก
โรมยิ้ม "ไปกันใหญ่แล้วป้าทิพย์ ผมกับมนตอนนี้เป็นแค่เพื่อนกัน มีความรู้สึกดีๆให้กัน แล้วผมจะไปทำให้มนเขารู้สึกย่ำแย่ได้ยังไง"
มนทิราที่กำลังพาเทียนเดินลงมาได้ยินโรมพูด รู้สึกใจตัวเองกระตุกด้วยความเสียใจ แต่พอโรมมองขึ้นมา เธอก็ปั้นหน้ายิ้มแย้มร้องบอกว่า "นางเอกมาแล้วค่ะ"
ป้าทิพย์พลอยเงยหน้าขึ้นดูด้วยพร้อมกับที่โรมทำท่าตะลึงเมื่อเห็นเทียนอยู่ในความงดงามด้วยชุดสายเดี่ยวกระโปรงบานเปิดหน้าอกกว้าง มีมงกุฎเล็กๆคาดอยู่บนผม แถมยังแต่งหน้าอ่อนๆสมวัยสาว เทียนเขินเมื่อโรมจ้องจริงๆจังๆ จนมนทิราเองอิจฉา แต่แกล้งถามว่า
"เป็นไงคะ ฝีมือมนแปลงโฉมซินเดอเรลล่าให้กลายเป็นเจ้าหญิงได้ในพริบตา"
โรมพยักหน้าเห็นด้วย มองไปที่คอเห็นสร้อยมุกที่เขาซื้อให้ โรมยิ่งยิ้มอย่างชอบใจ เดินจับแขนเทียนพาออกไปหน้าบ้าน ป้าทิพย์แอบกระซิบต่อว่ามนทิรา "คุณนี่ยังไงไปแต่งตัวให้เด็กนี่ซะสวยเลย เด็กนี่เป็นคู่แข่งของหนูนะ"
มนทิราเหยียดริมฝีปากยิ้มตอบว่า "ก็ป้าทิพย์บอกเองนี่คะ กามันก็คือกาอยู่วันยังค่ำแล้วจะไปกลัวอะไร ที่สำคัญวันนี้นางเอกของงานคือเด็กเทียนคนนี้ละค่ะ" สองคนยิ้มให้กันทั้งๆที่ป้าทิพย์ไม่รู้แผนของมนทิราเลย
ooooooo
ที่บ้านกมลทัตก็กำลังนั่งคอยกุลชาติแต่งตัวอยู่เหมือนกัน กมลทัตเริ่มบ่นเมื่อไม่ลงมาเสียที พิศเพลินจึงขยับตัวบอกว่าจะไปตาม แต่กุลชาติแถออกมาจากบ้านด้วยชุดสูทลายน่าเวียนหัว แต่กางเกงยีนขาดตรงหัวเข่า ผมย้อมไว้สีแดงแปร๊ด สายสร้อยร้อยคอไว้หลายเส้น ตุ้มหูเรียงรายตามเรียวหูข้างละห้าหกอัน กมลทัตตาเหล่เมื่อมองเห็นชัดๆ ร้องออกมาว่า
"ฉันไม่ไปกับแก เนี่ยน่ะเหรอชุดที่คนมีชาติมีตระกูลมีการศึกษาเขาใส่กัน ที่ฉันนั่งรอแกจนรากงอกเพื่อให้แกแต่งชุดทุเรศๆอย่างนี้น่ะเหรอ"
"อ๊าว...ก็ผมมีเวลาเตรียมตัวแค่นี้ กลับมาจากเซฟเฮาส์ก็ฉุกละหุก มีอะไรใกล้มือก็จับมาแต่งๆไป แต่เดี๋ยวรับรองพี่ๆสื่อ นักข่าวต้องกรี๊ดแน่ๆ ผมไม่ให้ป๋าอายใครเด็ดขาด นี่อินเทรนด์สุดๆแล้วครับป๋า เสียดายอย่าง ไม่มีเวลาไปทำสีผมต้องใช้สเปรย์ฉีดเอา แม่ว่าโดนมั้ยฮะ" หมุนตัวให้พ่อกับแม่ดูอย่างภาคภูมิ
กมลทัตกวักมือเรียกให้เข้าไปใกล้ๆ เอียงคอดูตุ้มหูที่เป็นแถวๆอยู่ริมใบหู กุลชาติรีบบอกว่าเป็นทองคำขาว พอได้ยิน กมลทัตสติขาดผึงเอามือกระชากตุ้มหูหลุดติดมือมาอันหนึ่ง กุลชาติร้องจ๊ากยกมือกุมหูเลือดสาด
"โอ๊ย...หูฉีกแล้วป๋า แม่ช่วยด้วย"
พิศเพลินรีบเข้าประคองลูก "ตายแล้ว ทำไมทำลูกอย่างนี้ ดูสิเลือดสาดเลย ต้องเย็บรึเปล่านี่"
กมลทัตชี้หน้าตวาดลูกชายว่า "ไป ไปเอาตุ้มหูและห่วงบ้าห่วงบอออกให้หมด ไม่งั้นฉันจะตัดหูแกทิ้ง งานนี้แกไปในฐานะทายาททักษสุต ไม่ใช่พวกเด็กแว้นข้างถนน" เอาตุ้มหูเหวี่ยงใส่หน้าแถมเตะก้นส่งอีกทีหนึ่ง กุลชาติเลยแถเข้าไปเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวใหม่ได้
ooooooo
ในงานโมเดลคอนโดฯริมน้ำ เหล่าเศรษฐีเดินดูห้องตัวอย่างแล้วจับกลุ่มคุยกัน มือถือแก้วค็อกเทล หลายสี โรมเดินคู่มากับเทียน มีมนทิราตามมาติดๆ กิ่งเพื่อนมนทิราเข้าไปต้อนรับทักทายกันโดยเทียนยกมือไหว้กิ่งก่อน กิ่งวี้ดว้าย "ต๊าย สวยจังค่ะน้องเทียน จำแทบไม่ได้เลยนะเนี่ย...บังเอิญนะคะ ห้องชุดที่ยายมนมาเล็งๆเอาไว้บอกว่าเหมาะกับสไตล์ของคุณโรม มีแต่คนอยากได้ อย่างนี้กิ่งว่าขอให้
ประมูลดีกว่านะคะ"
"ไม่เป็นไรครับ แล้วแต่คุณกิ่งก็แล้วกัน ของอะไรที่มันจะเป็นของเรา มันก็ต้องเป็นของเราอยู่วันยังค่ำ"
กิ่งยิ้มหน้าบานพูดยกยอโรมต่างๆนานาว่าโรมหายหน้าไปจากวงการเสียนาน วันนี้มาที่นี่ต้องพาไปแนะนำให้นักธุรกิจใหม่ๆรู้จักตัวจริงเสียงจริงหน่อยแล้ว และถามว่า
"โดยเฉพาะน้องเทียนคนสวย วงสังคมต้องตื่นเต้นกับสาวไฮโซคนใหม่แน่ๆ จริงมั้ยมน"
โรมจับมือเทียน ตบหลังมือเบาๆกระซิบว่า "ไม่ต้องกลัวนะเทียน จำที่เราเคยตกลงกันเอาไว้ให้ดี" โรมพาเทียนเดินไปในหมู่พวกเศรษฐี กิ่งมองตาม พูดชมว่าเทียนสวยและมีเสน่ห์มาก ผู้ชายคนไหนอยู่ใกล้ต้องหลงตายแน่ๆ
ooooooo
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น